نامه ای از قائم مقام فراهانی (۱۱)

مهربان من  ،   دیشب که به خانه آمدم  ،  خانه را صحن گلزار  و  کلبه را طبله عطار دیدم   ...   ضیفی مستغنی الوصف  ،  که مایه ناز  و  محرم راز  بود  گفت :  قاصدی وقت ظهر  ،  کاغذی    سر به مهر آورده  که ، سربسته به طاق ایوان است  و  گلدسته  باغ رضوان …

        فی الفور و با تمام شعف و شوق ..

                مهر از سر نامه بر گرفتم                        گوئی که سر گلابدان است

 ندانستم نامه خط شماست یا نافه مشک ختا ، نگارخانه چین است یا نگار خامه عنبرین …

                     دل میبرد آن خط نگارین                  گوئی خط روی دلستان است

پرسشی از حالم کرده بودی  ،  از حال مبتلای فراق که جسمش اینجا و جان عزیز در عراق است چه میپرسی ؟ تا نه تصور کنی که من بی تو صبورم !!! به خدا ، بی آن یار عزیز  ،   شهر  تبریز برای  من تب خیز  است   ، بلکه از ملک آذربایجان ، آذرها به جان دارم  و  از  جان  و  عمر  بی  آن جان و عمر بیزارم …

         هر کجا یوسف رخی باشد چو ماه             جنت است آن ، گرچه باشد قعر چاه

بلی ، فرقت یاران و تفریق میان جسم و جان بازیچه نیست … درد دوری هست و تاب صبوری نیست … رنج حرمان موجود است و راه درمان مسدود …

                  یا رب تو به فضل خویشتن باری                  زین ورطه هولناک برهانم

همان بهتر که چاره این بلا ، از حضرت – جل و علا – خواهم  تا به فضل خدائی ، رسم جدائی از میان برافتد و روز دیدار و بخت بیدار بار دیگر روزی شود …… والسلام

" نمونه ای از نثر قائم مقام فراهانی "

ضیفی مسفغنی الوصف : میهمانی که نیازی به توصیف ندارد .. برای صاحب نامه و مخاطب نامه أشناست

مهر از سرنامه برگرفتن : گشودن نامه

نگار خامه : قلم زیبا و نگارگونه

عراق : شهرهای حومه کاشان را در قدیم عراق عجم میگفته اند .

حرمان : حسرت و اندوه