من خرابم ز غم یار خراباتی خویش

کنسرت حسام الدین سراج در روزهای پنجشنبه و جمعه ( ۲۷ . ۲۸ شهریور ) برگزار شد و من مانند همیشه ، یک پای ثابت در بین تماشاچیان بودم ...امشب آخرین شب اجرای این برنامه زیباست و از شما دعوت میکنم که حتما تشریف بیاورید ... ۱۲ سال هست که هر جای تهران بزرگ و هر چند شب که برنامه داشته هر شب اونجا حاضر بودم ... اینم نشونیاش : نشانی محل برگزاری اولین کنسرت رو یادم نیست ولی یادمه که تصنیف الغیاث ( درد ما را نیست درمان الغیاث هجر ما را نیست پایان الغیاث ) را خواند که هنوز منتشر نشده ، حدود ۱۰ سال پیش بود ( من ۲۳ سال داشتم ، شاید هم کمتر ) ... بعدی تو سالن شیرودی بود برای بیماران خاص ... فرهنگسرای بهمن ( کشتارگاه ) که واقعا جا برای نشستن نبود ... سالن میلاد که سه شب اجرای فوق العاده بود ... نمایشگاه بین المللی که فکر کنم سالن شماره ۱۷ بود ... کاخ موزه نیاوران که فضای سرپوشیده نبود و در یکی از شبهای اجرا باران همه را فراری داد بخصوص آقای هادی منتظری ( نوازنده کمانچه که از همه زودتر در رفت ! ) ... تالار وحدت که باز هم جمعیت انبوهی در هر شب اجرا حاضر بودند و در قسمت اول برنامه استادان پیشکسوت مانند اسماعیلی ، شهناز و موسوی ، جماعت حاضر را به وجد آوردند ... جشنواره موسیقی دهه فجر در تالار فرهنگ که یکی از زیباترین اجراهای ایشان بود ... سالن دشت بهشت که از طرف دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف تدارک دیده شده بود و جمعیت بسیار زیادی هم آمده بودند (اجرای تصنیفی فوق العاده بنام :؛ محراب ابرو ؛ که بی صبرانه منتظر انتشار آن هستم ) ... باز هم کاخ موزه نیاوران که اجرای کاست رویای وصل و بوی بهشت بود و سه شب در فضای روباز مجموعه برگزار شد ... اینها فقط نشانی مراسمی بود که من یادم هست ... بدون تردید در تمام شبهائی که آقای سراج برنامه داشته اند ، من حضور داشته ام و به همین دلیل خود را حرفه ای ترین طرفدار ایشان میدانم ... ... در باره این اجرای جدید در فرهنگسرای نیاوران که امشب آخرین شب برگزاری آن هست با اجازه شما فردا گزارش را خواهم نوشت ...
من خرابم زغم یار خراباتی خویش
می زند غمزه او ناوک غم بر دل ریش