دوستان سلام.. خیلی می‌بخشید که دوماه از دست من راحت بودید!.. من که خیلی دلم برای نوشتن و دیدار مجازی با شما عزیزان تنگ شده.. حقیقی که بماند!! باور کنید همه چیز یادم رفته!. تو این مدت زیاد خوندم اما خیلی کم نوشتم.. اگه خدا بخواد و زمان کافی پیدا کنم، می‌خوام دوباره از نو شروع کنم، بنویسم... امیدوارم هنوز فراموشم نشده باشه و فراموش نشده باشم!. این بیت هم برای کادوی تولد دوباره...
چه نماز باشد آنرا ، که تو در خیال باشی تو صنم نمی‌گذاری که مرا نماز باشد
سلام
دوباره بنویس حسین جان.